MÜSLÜMAN AİLE NASIL OLUR?

Bismillahirrahmanirrahim
Hamd Alemlerin Rabbine, salat ve selam onun Resulünün, ashabının ve onların yollarını sürdürenlerin üzerine olsun…
Aile toplumun en küçük ve en önemli parçasıdır. Aile, sadece karşı cinse duyulan fiziki bir ilgi sonucu ortaya çıkan bir kurum değildir. İnsan soyunun davamını sağlamakla birlikte gerek erkek, gerek kadın ve gerekse çocukların karşılıklı olarak, ruhen ve bedenen yardımlaştıkları bir birlikteliktir. Erkek, kadın ve çocukların sevgi/saygı içinde yaşadıkları kutsal bir kurumdur.
Toplum, ailelerden ve aileyi meydana getiren bireylerden oluşur. Bu nedenle ailenin toplumu, toplumun da aileyi etkilemesi söz konusudur. Çünkü aile, toplumun sosyal yaşantısından ve değerlerinden etkilenir.
Aile, insanlığın en eski olduğu kadar, en temel ve vazgeçilmez kurumudur. Çünkü insan yaratılış icabı yalnız başına değil, birileri ile birlikte yaşamaya, himaye etme ve edilmeye, yaşadıklarını birileriyle paylaşmaya muhtaçtır. İşte insan bu paylaşımı aile ortamında en iyi şekilde gerçekleştirebilir. Bundan dolayı aile insan için hayati bir öneme sahiptir.
Erkek, eşini ve çocuklarını koruyup her türlü tehlikeden muhafaza etmeye çalışmaktan hoşlanır. Kadın ise, hayatın her türlü zorlukları karşısında dayanabileceği, güvenilir bir omuza, sevgi ve şefkatle kucaklayacağı çocuklara sahip olmak ister.
EvliIiğin temel amacı olan Allah‘ın rızasını kazanmanın bir yoluda hayırlı nesil yetiştirmektir. Böylece yeryüzünde müslümanların sayısının artması sağlanmış olur. Anne ve baba, Allah‘ın kendilerine emanet olarak verdiği evlatlarını, Allah‘ın sevdiği kul, Habibinin sevdiği ümmet olarak yetiştirmekle görevlidir. Bu görevi yerine getirebilmek için, ihlasla harcanan tüm çabalar, Allah‘ın rızasına uygun amellerdir. Müslümanın, yüreği gibi sıcak yuvası olmalıdır. Sevgi, saygı, güven, fedakarlık, şefkat ve merhametle sıcaklaşan bir yuva. Çünkü, islam ailesi, terbiye ocağıdır. Oradan, gelecek nesillere islami şahsiyet kazandırılmaya çalışılmalıdır.
Ayrıca, islam ailesi, en güzel bir hayat okulu olmalıdır. İşte böylece, hayırlı nesiller yetiştirilmeye çalışılarak Allah‘ın rızasına erişilmeye gayret edilmelidir. Kadın ve erkeğin birbirlerine olan sevgi, şefkat ve muhabbetleri yaşlandıkça devam etmelidir. Çünkü onlar, yalnızca bu kısa dünya hayatında geçici eşler değil, ebedi hayatlarında (cennette) da birbirlerine eş olacaklardır. O halde, yaşlandıkça birbirlerine daha fazla şefkat ve merhamet ile davranmaları gerekir. Üstad Said-i Nurs-i hazretlerinin ifadesiyle, ihtiyarladıkça daha ziyade hürmet ve merhamet etmek lazım gelir. O halde, kadın ve erkek birbirleriyle her türlü duygu, düşünce, sevinç ve üzüntüleri paylaşabilmelidirler. Birbirlerine yalnız bedenen değil, ruhende yakın olabilmelidirler.
Yuvada huzurun sağlanabilmesi eşlerin, karşılıklı olarak hak ve görevlerini yerine getirmesiyle mümkün olur. Bu hak ve görevler içerisinde en önemlilerinden ikisi, kadının itaatkar erkeğin ise adil olmasıdır. İslamın insan ilişkilerinden en çok hassasiyet gösterdiği nokta, karşılıklı olarak adaletli davranılmasıdır. Adaletli davranabilmek için, mutlaka şefkat taşıyor olmak gerekir. Erkek, kadının kendisine itaatinin AlIah‘ın emriyle sınırlı olduğunu bilmeli ve bu sınırın dışına çıkmamaya özen göstermelidir. Kadın ise, Allah‘ın emrine aykırı olamayan konularda, eşine itaate gayret etmelidir.
Hz. Peygamber bir hadis-i şerifte;Kadın beş vakit namazını kılar, yılda bir ay orucunu tutar, namusunu korur, kocasına itaat ederse, cennet kapılarından dilediğinden girsin.“ diye buyurmuştur. Diğer bir hadis-i şerifte ise; İki zayıfın, yani yetim ile kadının haklarını çiğnemekten sakınınız.“ buyurarak kadınlara haksızlık edilmemesini ister.
Kısacası itaat edilen de, eden de haddini bilmeli, Allah‘ın çizdiği sınırların dışına çıkmamalıdırlar. O halde, erkek hanımı ve çocukları üzerindeki hakimiyet hakkını adaletli ve şefkatli bir biçimde kullanmalı, kadın ise, uysal davranışlarıyla yuvasındaki huzur ve mutluluğu devam ettirmeye özen göstermelidir.
Gerek kadın gerekse erkek, eşi ile ana-babası arasında adaletle davrana bilmelidirler. Ana-babayı tutup eşe haksızlık etmek haram olduğu gibi, eşi tutup ana-babaya da haksızlık etmek haramdır. Elbette ana-babaya itaat etmek ve rızalarını almak çok önemlidir. Onlar bizi en çok bakıma muhtaç olduğumuz günlerden başlayarak korumuş, kollamış, beslemiş ve bu uğurda çeşitli fedakarlıklara katlanmışlardır. Onlara elden geldiği kadar iyilik yaparak hayır dualarını almaya çalışmak, her evladın ilk görevleri arasında yer alır. Yüce Rabbimiz;
„Biz insana, ana-babasına iyilik yapmayı vasiyet ettik ki, anası onu zorluk üstüne zorlukla taşıdı, onun sütten kesilmesi iki yılda olur. Bana ve anne-babana şükret, çünkü dönüşünüz banadır (şükür ve küfrüne göre karşılık veririm.)" (lLokman 14diye buyurmaktadır.
Diğer taraftan bir insanın eşi de tüm hayatını paylaşabileceği, kendisine en yakın olan insandır. İşte bundan dolayı eş ile ana-baba arasında adil olmak son derece önem kazanmaktadır. Kişi öyle davranmalıdır ki, hiçbir taraf; „Ben haklı da olsam, haksız da olsam haklı çıkarım.“ düşüncesine saplanmamalıdır. Her iki taraf da kendilerinin evlatları ya da eşi yanında değerli olduklarını bilmelidirler. Ama aynı zamanda da birbirlerini hoş tutmaya çalışmalıdırlar.
Müslüman, bütün hayatını islama ve onun eşsiz hükümlerine göre düzenlemekle görevlidir. Merhametlilerin en merhametlisi olan Rabbimiz Allah, bizi yaratan olduğu gibi bizim, yaşadığımız zaman nasıl mutlu olacağımızı da en iyi bilendir. Şüphesiz, aile içi ilişkilerde de bu böyledir. Her müslümanın aile içi ilişkilerinde, Kur-an’nın en güzel örnek olarak tanıttığı Peygamberimiz (s.a.v) örnek olmalıdır. Her konu da olduğu gibi, bu konuda da müslümanlar, ana-babasından değil, Peygamber Efendimizden gördüğü gibi davranmalıdırlar. Kadınlar ise, ayet ve hadisler ışığında yaşayarak, Peygamber Efendimizin hanımları ve kızları gibi olmaya gayret etmelidirler. Peygamber Efendimiz bize, hayatın her alanında olduğu gibi, aile içinde de her noktada örnek teşkil edecek davranışlarda bulunmuştur. Eşler, evlerini cennet bahçeleri gibi huzurlu yapmak istiyorlarsa, Kur-an’a ve Sünnet’e hakkıyla uymalıdırlar. İslam insanı, Allah rızası için fedakarlık yapmaya teşvik eder, evlilik de bir bakıma fedakarlık demektir.
İslamın terbiyesi ile olgunlaşmama ve bencil davranışlar, pekçok problemin başıdır. Egoizm, yani herşey de ve her zaman ben (ene) demek, her zaman kendini düşünmek, insani ilişkileri zayıflatan ana unsurlardandır. Bencil insan ne mutlu olabilir ne de mutlu edebilir. Çünkü, daima kendisini düşünen, birlikte yaşadığı insanların görüşlerine, duygu ve düşüncelerine, önem vermeyen insanlarla yaşamak gerçekten zordur.
Evlilik bir birliktelik olduğuna göre birlikte yaşanmalı, sevgiler ve üzüntüler paylaşılabilinmelidir. Eşlerin birbirlerine kötü davranmaları, aileyi yıpratan bir davranıştır. Bir müslüman hiçbir zaman eşine istediği gibi zulüm, hakaret ve küfür edemez. Allah‘ın izin vermediği bu davranışları sıkça tekrarlarlarsa, o yuva da rahat ve huzur içinde yaşanmaz. Çünkü kötü ve kaba davranışlar insanlar arasındaki sevgiyi zedeler, karşılıklı ilişkileri bozar, zamanla onları birbirlerinden uzaklaştırır. Bu tür hareketlerin çocukların üzerinde çok büyük etkileri vardır. Ayrıca Allah‘ın yasak ve haram ettiğinden hayır gelmiyeceği bir gerçektir. Eşler, birbirlerine hayırda değil de, şerde destek olurlarsa, hem dünya, hem de ahirette huzur bulamazlar. Kısa bir süre için iyi zaman geçirseler bile sonuç mutlaka hüsrandır. O yüzden gerek yuvayı kurarken ve gerekse beraber yaşarlarken, haramlardan uzak durmaya özellikle dikkat etmeleri gerekir. Harama müptela oluşun, kesinlikle dünya ve ahirete yıkım getireceği unutulmamalıdır.
Özetle aileyi zayıflatan unsurlar, Allah‘ın emrine aykırı davranışlardır. Allah‘ın yasak ettiği herşey, bizim için zararlı ve huzur bozucudur. Allah‘ın men ettiği davranışlardan uzak durmalı ve O‘nun istediği şekilde yaşamaya çalışılmalıdır. Eşler çocukların eğitimlerinde yardımlaşmalıdırlar. Peygamberimiz (s.a.v) ;‘‘Her doğan çocuk islam fıtratı üzere doğar, sonra ana-babası onu ya müslüman, ya musevi ya da hıristiyan yapar.’’
buyurarak çocukların geleceğinde anne ve babasının büyük tesiri olduğunu vurgulamıştır. Anne ve baba çocuğun dünyaya geliş sebebidirler (Allah‘ın izniyle). Bundan dolayı çocuğun dünyaya gelişiyle sorumlulukları artar. Artık birbirlerine karşı olan sorumluluklar ile birlikte, bir de çocuğun sorumluluğu eklenir. Çünkü, Allah‘ u Teala;„Ey iman edenler! Kendinizi ve ehlinizden olanları cehennem ateşinden koruyun“ (Tahrim 6)diye buyurmaktadır. Esasen çocukların, hem annenin hem de babanın ilgisine ihtiyacı vardır. Çocuk için ikisinin yeri ayrı ayrıdır. Anne ve baba çocuklarını yetiştirmek için birlikte davranmalıdırlar. Eşler, çocuklarının eğitimlerinde ortak prensiplerde anlaşabilmeli ve her ikisi de, dengeli davranış biçimini benimsemelidirler. Birisinin beyaz dediğine diğeri siyah derse bu çocukların neye ve kime ne kadar inanacaklarını şaşırmalarına ve kötü eğitilmelerine sebeb olur. Yine bir tarafın çocuklara karşı aşırı sert diğer tarafın aşırı yumuşak davranması da bir dengesizliktir ve zararlı sonuç verir. Kız, erkek ayırımı yapmadan, çocuklara karşı adaletli ve güzel davranışlar gösterip, insanlara iyi davranmalarını da öğütlemek gereklidir.
Lokman (a.s.)‘ın oğluna nasihatiyle Allah, müslümanlara çocuklarını nasıl terbiye etmeleri gerektiğini hikaye yoluyla öğretmektedir. Lokman suresinde buyuruluyor ki;
„Hani Lokman oğluna öğüt verirken şöyle demişti. Oğulcuğum Allah‘a şirk koşma, çünkü şirk elbette büyük bir zulümdür. Oğulcuğum hakikat yaptığın iyilik ve kötülük bir hardal tanesi kadar bile olsa, hatta kayanın kovuğunda veya göklerde yahut yerin dibinde gizlenmiş olsa dahi Allah onu getirir (meydana çıkartır ve hesabını sorar). Oğulcuğum namazını dosdoğru kıl iyiliği emret, kötülüklerden vaz geçirmeye çalış. Sonra bu emir ve nehiy sebebiyle sana isabet edecek şeylere de sabret. Çünkü bunlar kesinlikle emredilen işlerdendir. İnsanlardan kibirlenerek yüz çevirme, yeryüzünde şımarık yürüme, zira Allah kibirlenen ve övünen hiç kimseyi sevmez. Yürüyüşünde de acele etme, kibirlilik edasında da ağırlık etme. Alçak gönüllüce ve mutedil ol, konuşurken de sesini yükseltmeyip sesini alçalt, çünkü seslerin en çirkini eşeklerin sesidir.“ (Lokman 13-19)
Allah bizlerede aile içinde islamın emir ve yasaklarına uyarak yaşamayı nasib etsin. Amin…